А гэта як раз і ёсць галоўная мэта, да якой мы, журналісты, імкнемся, ствараючы свае артыкулы і нарысы, замалёўкі і інтэрв’ю.

Як раз сёння, 30 верасня, наша газета адзначае свой 92-гі Дзень нараджэння. І гэта добрая нагода паразважаць пра цяперашняе і лёс друкаваных СМІ.

Медыйны свет перажывае шматлікія дыскусіі наконт будучага газет. Асобныя гавораць, што праз некалькі гадоў людзі забудуцца пра друкаваную прэсу і будуць атрымліваць інфармацыю выключна ў Інтэрнэце. Дарэчы, гаворкі гэтыя не новыя, ды і Інтэрнэт, як усе мы добра ведаем, з’явіўся не ўчора…

Гучаць меркаванні пра тое, што друкаваныя СМІ не вытрымліваюць канкурэнцыі з Інтэрнэтам. А мы і не канкурыруем. Наша рэдакцыя і сама ўжо даўно актыўна і паспяхова працуе ў сусветнай электроннай прасторы. Думаю, кожны ведае наш сайт, групы ў сацыяльных сетках і месэнджэрах – ад Аднакласнікаў да ТікТок.

Але, як бы там ні было, роднае і блізкае, змястоўнае і душэўнае – менавіта газета. І вось чаму. Інтэрнэт – гэта навіны. Хутка, цікава, з фота і відэа. Але пераважна не больш таго. Да таго ж цяпер ленты напаўняюцца з такой хуткасцю, што не паспяваеш нават сачыць. І не толькі гэта. У нашым прафесійным асяроддзі зараз усё больш гавораць, што з індустрыі навін друкаваныя СМІ выходзяць у індустрыю аналітыкі. А гэта ўжо зусім іншы ўзровень.

У газетных артыкулах – роздум і розум нашых журналістаў і іншых аўтараў, аналітыка падзей, погляды і разважанні, розныя меркаванні. І гэта цягне за сабой роздум чытача. Не важна, раз­дзяляе ён падыходы аўтара ці не. Галоўнае – ён аналізуе, параўноўвае, абдумвае жыццё, тыя ці іншыя працэсы ў ім, сваё месца ў гэтых працэсах. А праз гэта перажывае пачуцці, эмоцыі. Мы імкнемся, каб яны былі канструктыўныя, найбольш станоўчыя і пазітыўныя. Згадзіцеся, іншага ў нашым пярэстым інфармацыйным асяроддзі і так хапае. Значыць, як зазначыў той наш чытач, – працуе розум і душа.

Вяртаючыся з творчых камандзіровак, калегі ўвесь час расказваюць, як героі іх будучых артыкулаў захоўваюць газеты ці выразкі з публікацыя­мі ці то пра іх, ці то пра дзяцей, родзічаў і сяброў, аж з часоў «Ленінскім курсам». Што б ні казалі, але для людзей гэта важна. А для нас прыемна і з’яўляецца найвышэйшай адзнакай творчай працы і сведчыць пра тое, што газета патрэбна. Мяркую, што ў 92-гі (!) Дзень нараджэння раёнкі маю поўнае права пра гэта гаварыць.

Увогуле я за тое, каб было ўсё, каб у лю­дзей быў выбар той крыніцы інфармацыі, якая яму блізкая і цікавая, адпавядае яго інфармацыйным запытам і густу. І калектыў нашай рэдакцыі паспявае працаваць на розных платформах якасна і прафесійна, пад патрэбы часу. За што вялікі дзякуй калегам, яны ўкладваюць у сваю працу розум і душу.

Але я зноў пра сваё! І тут мушу зрабіць акцэнт, што, выпісваючы газету, вы, шаноўныя чытачы, падтрымліваеце рэдакцыю рублём. А гэта значыць, што будзе і газета, і сайт, і сацсеткі, і ТікТок, і ўсё наступнае, што прапануе нам хутка­плынны час.

Дарэчы, хто не паспеў аформіць падпіску на «Крупскі веснік» на кастрычнік і чацвёрты квартал, то адкрыю вам сакрэт: ёсць яшчэ пара-тройка дзён, калі можна гэта зрабіць. Звярніцеся да свайго паштальёна або ў любое паштовае аддзяленне.

Будзем разам і надалей!