Яркім акцэнтам на старце навучальнага года стаў першы ўрок для вучняў 4 «А» класа Крупскай раённай гімназіі. Яго дзеці правялі не ў школьным класе, а ў залах Крупскага раённага гісторыка-краязнаўчага музея. Рыхтуючыся да яго, настаўніца Алена Аляксееўна Леановіч меркавала зрабіць так, каб дзеці змаглі не толькі шмат новага пачуць, але і ўбачыць. Цэнтрам увагі стала наша малая радзіма – Крупшчына.
Збіраліся дзеці і бацькі (якія, дарэчы, таксама з цікавасцю далучыліся да дзеі) ва ўтульным музейным дворыку. Канечне, у музеі яны не ўпершыню, але ад гэтага дня чакалі асаблівага. І спадзяванні апраўдаліся – супрацоўнікі музея падрыхтавалі спецыяльную экскурсію. Прывітала дарослых і малых дырэктар музея Тамара Бальбот. Яна павіншавала ўсіх са святам і запрасіла ў таямнічы свет гісторыі роднага краю. Па самых цікавых сцяжынах гэтай гісторыі з часоў старажытнасці да дзён сучасных правёў гасцей навуковы супрацоўнік Максім Алешка. За 45 хвілін яны прайшлі праз стагоддзі, пазнаёміліся са знакамітымі людзьмі – паэтамі, пісьменнікамі, грамадскімі дзеячамі, слаўнымі воінамі, што абаранялі нашу зямлю падчас ваеннага ліхалецця, і тымі, хто ўслаўляў крупскую зямлю сваёй працай у мірны час.
Але не толькі на гісторыю малой радзімы была накіравана ўвага. Гаварылі пра славутыя постаці зямлі беларускай, у прыватнасці, пра Францыска Скарыну – гэта гучала актуальна ў кантэксце 500-годдзя беларускага кнігадрукавання, што адзначыла краіна літаральна днямі. Дзеці мелі магчымасць пабачыць нацыянальны здабытак Беларусі – слуцкі пояс, адзін з узораў якога якраз зараз экспануецца ў нашым музеі.
З залы ў залу дзеці падарожнічалі ў часе і прасторы, і падарожжа ім вельмі падабалася – гэта было заўважна. Час праляцеў непрыкметна, шмат чаго яшчэ можна было б расказаць. І гэта тэмы для іншых урокаў, для іншых экскурсій у музей, дзе заўсёды рады малым і дарослым наведвальнікам, дзе шмат чаго цікавага з гісторыі нашай мінуўшчыны і дзён цяперашніх.
Беларусь – мая Айчына, Крупшчына – мая малая радзіма. Гэта наш дом, які сагравае і натхняе нас. Вельмі важна, каб дзеці як мага часцей чулі і думалі пра гэта, каб назаўсёды змаглі занатаваць у сваіх сэрцах самыя лепшыя пачуцці да сваёй зямлі.