Павіншаваць Ніну Рыгораўну з нагоды адметнай даты прыйшлі старшыня Халопеніцкага сельвыканкама Андрэй Вакулаў, упраўляючы справамі сельвыканкама Святлана Сыцік, старшыня ветэранскай арганізацыі Халопеніцкага сельсавета Марыя Ганчарова. У адрас слаўнага юбіляра было сказана шмат цёплых слоў, уручаны падарунак.

Падчас сустрэчы імянінніца расказала, што нарадзілася і вырасла ў вёсцы Кляпчава, што на Сенненшчыне, у шматдзетнай сям’і: у бацькоў было 10 дзяцей, а Ніна – самая малодшая. Дзяўчынка закончыла 7 класаў мясцовай школы, і ў хуткім часе была прызначана брыгадзірам у першым у раёне калгасе «Полымя», дзе працавалі і яе бацькі.

Калі пачалася вайна, дзяўчыне не было яшчэ і 16-ці гадоў. Наша гераіня неахвотна ўспамінае ваенныя часіны. Яе сям’і, як, дарэчы, і многім іншым, прыйшлося перажыць нястачу і голад. З болем яна нагадвала, як у партызаны ішлі родныя і блізкія людзі, як у вёску прыязджалі паліцаі, дапытваліся ва ўсіх аб сувязях з партызанамі.

Пасля вайны Ніна Рыгораўна скончыла Гродзенскі кааператыўны тэхнікум і ў 1948 годзе прыехала працаваць у Халопенічы. Згодна яе слоў, «тут быў якісьці рай». Ніне Рыгораўне вельмі спадабаўся пасёлак. Тут яна сустрэла і свайго будучага мужа – Фёдара Фаміча, удзельніка Вялікай Айчыннай вайны. У 1949 годзе маладыя людзі ўзялі шлюб. Муж быў начальнікам участка па вырошчванні льну, упраўленне якога знаходзілася ў Мінску, а сама яна 30 гадоў адпрацавала таваразнаўцам у мясцовым сельскім спажывецкім таварыстве. Перад выхадам на заслужаны адпачынак два гады займала пасаду бухгалтара на Халопеніцкім масласырзаводзе.

Ніна Рыгораўна рана засталася ўдавой. Сама паднімала на ногі дваіх дзяцей – сына і дачку.

У Ніны Рыгораўны трое ўнукаў і чацвёра праўнукаў, якіх яна заўсёды чакае да сябе ў госці. Далучаемся да шматлікіх пажаданняў і зычым Вам, шаноўная імянінніца, доўгіх гадоў жыцця, здароўя, дабрабыту і бадзёрасці.

Фота Святланы СЫЦІК.