Цяпер ён знаходзіцца на заслужаным адпачынку. У мінулым – афіцэр, настаўнік пачатковай ваеннай падрыхтоўкі Худавецкай сярэдняй школы.

Настаўніцкая біяграфія Аляксандра Фёдаравіча багатая: не адно пакаленне аднавяскоўцаў – яго вучні, якія адносяцца да свайго настаўніка з павагай, цеплынёй і ўдзячнасцю.

Аляксандр Фёдаравіч прыкладаў усе свае намаганні, веды, каб навучыць юнакоў і дзяўчат у першую чаргу любіць сваю Радзіму, сваю вёску, свой дом, сваю сям’ю, а таксама ўмець гэта ўсё абараніць.

Каму, як не яму, афіцэру ў адстаўцы, было відавочна, што падрыхтоўка юнакоў да службы ў Арміі, выканання свяшчэннага абавязку абароны нашай Радзімы, аказання інтэрнацыянальнай дапамогі іншым дзяржавам пачынаецца ў школе, што жыццё маладых салдат залежыць ад атрыманых уменняў і навыкаў. Таму вучні Аляксандра Фёдаравіча былі заўсёды добра падрыхтаваны і праяўлялі сапраўдную цікавасць да ваеннай справы. Штогод прымалі ўдзел у ваенізаванай гульні «Зарніца», пазней – «Арляня» і заўсёды займалі прызавыя месцы. Годна адстой­валі гонар школы і раёна на абласных спаборніцтвах.

Уменні многіх юнакоў на ўроках пачатковай ваеннай падрыхтоўкі часта перавышалі адзнаку «5» у разборцы і зборцы аўтамата, у адзяванні працівагаза, у стральбе з малакалібернай вінтоўкі і інш. Несумненна, потым гэтыя ўменні спатрэбіліся нашым выпускнікам (а іх сямёра), каму выпала прайсці вогненнымі дарогамі Афганістана…

Вялікую працу Аляксандр Фёдаравіч праводзіў, калі кіраваў школьным музеем «Баявой славы» і пошукавым гуртком «Іскра».

З усімі камандзірамі часцей, у якіх служылі нашы выпускнікі, вялася перапіска, і камандзіры ці зампаліты прысылалі ў школу пісьмы з падзякай за тое, што са сцен нашай школы выходзяць такія надзейныя і верныя таварышы, людзі, якія ніколі не адмовяць у дапамозе, не баяцца цяжкасцей і не падвядуць у любой сітуацыі. Ад такой высокай ацэнкі прыемна было і іх настаўніку, і ўсяму педагагічнаму ка­лектыву, і, зразумела, бацькам. Мусіць, і сёння многія памятаюць «Злёт салдацкіх маці», які адбыўся ў школьным музеі і быў арганізаваны намаганнямі Аляксандра Фёдаравіча. Гэта падзея ў той час вельмі кранула,  не пакінула абыякавымі нікога.

Настаўнік як былы ваенны надаваў вялікае значэнне патрыятычнаму выхаванню моладзі, таму ў школьным музеі, дзе, дзякуючы яго энергіі і ініцыятыве, быў сабраны багаты матэрыял, пастаянна право­дзіліся сустрэчы школьнікаў з ветэранамі Вялікай Айчыннай вайны і воінамі-афганцамі, наладжваліся экскурсіі вучняў з іншых школ.

Хіба можна пералічыць усё зробленае, перажытае?..

І сёння Аляксандр Фёдаравіч не застаецца ўбаку ад школьнага жыцця, яму ёсць што сказаць сучаснай моладзі.

Усе мы, настаўнікі школы, вучні, сардэчна віншуем з юбілеем Аляксандра Фёдаравіча Гарбачова і жадаем яму моцнага здароўя, энергіі, аптымізму, светлага настрою!

З павагай – калектыў настаўнікаў і вучняў Худавецкай СШ.