З нацыянальным каларытам адбылася  святочная імпрэза ў аддзеле загс Крупскага райвыканкама ў лістападаўскую суботу – згодна з традыцыямі беларускага народа. Бо вяселлі нашы продкі спраўлялі восенню, калі ўся сельска­гаспадарчая праца пароблена.

Маладую пару беларусаў і гасцей запрасілі ў светлую залу, дзе адбываюцца самыя таемныя і прыгожыя дзеі –  жаніх і нявеста становяцца мужам і жонкай. Маладыя ступілі на рушнік – і святочная імпрэза пачалася.

– Паважаныя маладыя! Сёння ў вас вялікае і ўрачыстае свята – вы ўступаеце ў сямейны саюз, – звярталася да жаніха і нявесты загадчык аддзела загс Вольга Ермаловіч. – Хай назаўсёды захаваецца тое пачуццё, якое прывяло вас сёння ў гэтую залу. Прайдзіце разам свой сумесны шлях, дзелячы хвіліны радасці і няўдач на дваіх.

Жаніх і нявеста пацвердзілі гатоўнасць узяць адказнасць за лёс і шчасце адзін аднаго, а рашэнне стаць мужам і жонкай з’яўляецца шчырым. Подпісамі засведчылі свае жаданні, абмяняліся пярсцёнкамі – сімвалам вечнага кахання і вернасці.

– Паважаныя Уладзіслаў Вітальевіч і Лізавета Аляксандраўна! Аб’яўляю вас мужам і жонкай! – урачыста вымавіла Вольга Ермаловіч, і раздаліся гучныя апладысменты.

Маладыя павіншавалі адзін аднаго пацалункам. Віншавалі маладых самыя родныя людзі – бацькі:

– Жадаем вам прайсці свой сямейны шлях, разам пера­адольваючы перашкоды, і пабудаваць моцную сям’ю, кахаць адзін аднаго, дапамагаць, быць самымі шчаслівымі! Хай у сям’і будуць мір, радасць і святло!

Сярод ганаровых гасцей – старшыня Крупскай раённай арганізацыі РГА «Белая Русь» Жанна Хадатовіч. Яна павіншавала новую беларускую сям’ю, уручыла падарунак.

Дарэчы, нявеста – асоба вядомая сярод аматараў мастацтва ў нашым горадзе. Некалькі гадоў таму ладзілася персанальная выстава яе карцін у мастацкай галерэі імя Б.У. Аракчэева. Тады Лізавета была навучэнкай кале­джа мастацтваў. Цяпер – дыпламаваны мастак. І вось новы статус – маладая жонка. А наперадзе новы творчы праект пад назвай «Сям’я».

– Я родам з Клецка, а Ліза з Крупак, – расказвае Уладзіслаў. – Пазнаёміліся каля трох гадоў таму на адным з канцэртаў. З той пары разам. Чаму абралі ў якасці шлюбнага адзення народныя касцюмы? Бо паважаем нашу нацыянальную культуру, традыцыі нашых продкаў, свой род. У іх – непаўторная самабытнасць нашага народа.

– Прапанову рукі і сэрца Улад зрабіў мне падчас фестывалю рыцарскай культуры сярэднявечча і музыкі «Наш Грунвальд», які адбыўся ў музеі народных рамёстваў «Дудуткі» ў жніўні, – успамінае Лізавета. – Ідэя з фестывалем была мая. Я і падумаць не магла, што мяне чакае сюрпрыз.

– За месяц-два да гэтага я спланаваў зрабіць Лізе прапанову стаць маёй жонкай, – дзеліцца Уладзіслаў. – А тут Ліза прапанавала паехаць на фестываль. Усё само сабой і склалася. Атмасфера фестывалю паўплывала на наша сумеснае рашэнне браць шлюб у народных касцюмах. Элементы касцюмаў збіралі самі. Прызнацца, было не так і проста. Але гэта таго варта. Нешта знайшлі ў продажы, спадніцу Ліза  пашыла разам з мамай, таксама зрабілі вэлюм і вяночак з кветкамі. Хромавыя боты пашчасціла знайсці 1978 года выпуску, але новыя. Тканіна касцюмаў, зразумела, льняная. У народных касцюмах – сакральны сэнс. Сямейным традыцыям пакладзены пачатак.

Хай жа шчасціць маладой беларускай сям’і!