Пацвярджэннем Уваскрасення Езуса быў як пусты гроб, да якога прыйшлі жанчыны, якія прынеслі алей, і апосталы Пётр і Ян, так і прысутнасць сярод апосталаў уваскрослага Хрыста. Яны сустрэлі Яго ў Вячэрніку і па дарозе ў Эмаус і таксама пазналі Яго падчас супольнага пасілку каля Галілейскага 

возера. Святы Тамаш дакрануўся да Яго ранаў. Езус аб’явіўся больш чым пяцістам чалавекам.

Гэта былі рэальныя сустрэчы, які адбыліся ў рэальны час і ў рэальных месцах. Яны былі апісаны сведкамі, многія з якіх пацвердзілі іх праўдзівасць мучаніцкай смерцю.

Падзея, якая адбылася дваццаць стагоддзяў таму, працягваецца і дакранаецца да кожнага з нас у сакрамэнце хросту, у якім мы паміраем для граху і ўваскрасаем да жыцця ў Божай ласцы. У ім мы акунаемся ва Уваскрасенне Хрыста, які адкрывае нам доступ да новага жыцця. Без гэтага ўваходжання ў таямніцу цярпенняў, смерці і Уваскрасення Езуса мы б глядзелі на таямніцу Пасхі, як турыст глядзіць на горад праз акно аўтобуса. Гэтым самым не дазволілі б пасхальнай падзеі ахапіць усе вымярэнні нашага жыцця і ўвайсці ў яго. У той жа час дзякуючы Пасхальнай таямніцы мы становімся дзецьмі Божымі, і апошняе слова адносна нашага лёсу належыць не да смерці, але да жыцця. Уваскрасенне Хрыста змяніла прыроду чалавека і свету, у якім прысутнічае Збаўца. Мы можам Яму давяраць і ў Ім мець надзею, бо Ён не належыць да мінулага, але з’яўляецца сучаснасцю і вядзе ў будучыню. 

Калі жанчыны, якія неслі алей, прыйшлі да грабніцы Езуса і ўбачылі, што яна пустая, то з вуснаў анёла пачулі, што Хрыстус уваскрос. Такім чынам, анёл стаў для іх першым вестуном Уваскрасення. Жанчыны, распавядаючы аб гэтым апосталам, у сваю чаргу, сталі для іх вестунамі гэтай рэвалюцыйнай і неспатыканай весткі, што памерлы Хрыстус паўстаў з гробу. Далей апосталы атрымалі ад Езуса наказ ісці і абвяшчаць Евангелле па ўсім свеце. Хрыстус ім выразна сказаў: «Як паслаў Мяне Айцец, так і я пасылаю вас». Гэта азначае, што як Езус быў вестуном любові нябеснага Айца, таксама і мы павінны быць вестунамі любові Сына. Хаця мы і застаёмся далей людзьмі, аднак праз хрост і канфірмацыю нам была даручана місія быць вестунамі ўваскрослага Хрыста. 

Абвяшчэнне ўваскрослага Езуса з’яўляецца прынцыповай справай нашай веры, якая перажывае крызіс і агонь якой неабходна распаліць нанова. Наша вера засноўваецца на пастаянным і верным абвяшчэнні Добрай Навіны. А гэта патрабуе новага місійнага запалу і поўных энтузіязму адважных сведкаў Евангелля.

Звестка аб новым жыцці ва ўваскрослым Хрысце найперш павінна знайсці месца ў нашым асабістым жыцці. Яна павінна перамяніць нашы сэрцы і ўсё наша жыццё. Таму пасланне Пасхі заўсёды застаецца жывым і актуальным. Яно дае нам новую надзею як у зямным жыцці, так і ў вечнасці; заклікае нас яго абвяшчаць і быць яго сведкамі, а таксама ўмацоўвае нашу веру.

Мы верым, што Езус выслухае нашыя просьбы і ўчыніць нас удзельнікамі сваёй пасхальнай перамогі, адродзіць да новага жыцця ў духу і праўдзе, умацуе веру, дасць новую надзею і ажывіць любоў! 

Дарагія  браты і сёстры!

Яшчэ раз ад усяго сэрца віншую вас са святам Вялікадня. Віншую адзінаверцаў і тых хрысціян, якія сёння адзначаюць гэтае збаўчае свята. Віншую праваслаўных. Сёлета розніца календароў вельмі вялікая, але вера ва Уваскрасенне Хрыста застаецца адной і адказнасць за яе – супольнай. Віншую людзей добрай волі. Хрыстус збавіў усіх, і ўсе пакліканы прымаць удзел у Яго перамозе.

Ад пустой грабніцы Збаўцы з надзеяй і адвагай пойдзем сведчыць праўду Уваскрасення, пойдзем у будучыню – нашу асабістую і нашай краіны, верачы, што яна будзе шчаслівай, бо ўваскрослы Езус ёсць з намі. А калі Бог з намі, то хто супраць нас? 

Поўных Божай ласкі, духоўнай радасці і супакою святаў Вялікадня Хрыстовага ўсім вам!

Няхай пасхальны заклік «Хрыстус уваскрос! Сапраўды ўваскрос!» гучыць на нашай зямлі і будзіць людзей да новага жыцця ва ўваскрослым Езусе.

Усім Божых ласк і Божага Благаслаўлення!

Віталій МАРГУНОЎ,

ксёндз-магістр, пробашч касцёла імя Святога Юзафа ў Крупках і парафіяне.