Старт велатурыстычнаму Хрэснаму ходу быў дадзены ад мемарыяльнага комплексу воінам-афганцам у Крупках. Са словамі вітання да прысутных звярнуўся намеснік старшыні раённага выканаўчага камітэта Андрэй Вараб’ёў, які нагадаў, што традыцыйны велатурыстычны Хрэсны ход праходзіць у Год малой радзімы, і заклікаў з клопатам і ўвагай адносіцца да мясцін, дзе жыве сёння кожны з нас, цікавіцца гісторыяй роднага краю, ведаць яго знакамітых людзей. Пратаіерэй Мікалай Гмір у сваім выступленні адзначыў, што любая справа пачынаецца з малітвы, і прачытаў малебен на добры шлях.
Веласіпедысты праехалі Вялікую Слабаду, Бярозаўку, Каменку, Стараселле і першым прыпынкам стала вёска Лашанцы. Тут на вясковых могілках пахаваны воін-інтэрнацыяналіст Аляксандр Пчолка. Перад адкрыццём мітынгу ўсе ўважліва слухалі аповед пра жыццё Аляксандра. Нарадзіўся ён у Лашанцах, скончыў Старасельскую васьмігодку і Мар’інагорскі саўгас-тэхнікум, працаваў брыгадзірам трактарнай брыгады ў мясцовым саўгасе. У Афганістане з 1982 года. Намеснік камандзіра ўзвода, сяржант. Загінуў 28 красавіка 1984 года. Пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі.
Пасля малітвы, якую прачытаў Мікалай Гмір, і ўскладання кветак маршрут пралёг да Ігрушкаўскай сярэдняй школы, дзе ў гісторыка-краязнаўчым музеі была праведзена цікавая і пазнавальная экскурсія. Яе дырэктар Лілія Мазнёва акцэнтавала ўвагу прысутных на асобным раздзеле, у якім змешчаны шматлікія матэрыялы пра воінаў-афганцаў – выпускнікоў школы. Перад тым, як паехаць у вёску Самаседаўка, адкуль родам воін-інтэрнацыяналіст Анатоль Кулеш, усе пачулі аповяд пра яго вучобу, працу, службу. Начальнік радыёпрыборнага комплексу зенітнай ракетна-артылерыйскай батарэі малодшы сяржант Анатоль Кулеш загінуў у 1987 годзе. Яму споўнілася толькі 19. І тут на мясцовых могілках, дзе пахаваны Анатоль, былі ўскладзены кветкі, а пратаіерэем Мікалаем Гмірам прачытана малітва.
Пры пад’ездзе да гарадскога пасёлка Халопенічы ўдзельнікаў велатурыстычнага Хрэснага ходу сустракаў настаяцель Халопеніцкай царквы, іерэй Аляксандр з манахінямі і мясцовымі жыхарамі. Пасля вітання ад пачатку пасёлка і да самага храма ўсе ішлі пешшу. На руінах старога храма для мясцовых жыхароў і ўдзельнікаў Хрэснага ходу быў праведзены малебен.
З Халопеніч шлях велападарожнікаў ляжаў у вёску Грыцкавічы. Ізноў наведванне магілы воіна-інтэрнацыяналіста, ураджэнца гэтай вёскі Міхаіла Лобача, кароткі расказ пра яго жыццё. 19-гадовым юнаком Міхаіл служыў у Афганістане санітарным інструктарам дэсантна-штурмавой роты. Загінуў 24 лістапада 1986 года. Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, медалём «За адвагу». Пасля ўскладання кветак была праведзена малітва.
На спартыўнай пляцоўцы аздараўленчага лагера «Янаўшчына», куды прыбылі велатурысты, былі пастаўлены палаткі для начлегу. Але спаць ніхто не хацеў. Увесь вечар ля ўзведзенага кастра ўсе дзяліліся ўражаннямі аб убачаным, уважліва слухалі пратаіерэя Мікалая Гміра, які вёў гутарку аб духоўнасці, аб павазе да бацькоў, аб захаванні спадчыны.
Другі дзень пачаўся з мітынгу ва ўрочышчы «Ліпавец» ля помніка на ўшанаванне памяці землякоў, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну. Удзел у ім, акрамя нашых велападарожнікаў, прынялі і дзеці, што знаходзяцца на адпачынку, і выхавальнікі аздараўленчага лагера. Затым на зоне адпачынку «Камсамольскі бераг» усе мелі магчымасць пакупацца і набрацца сіл для далейшай паездкі.
І тут варта заўважыць, што ўдзельнікі Хрэснага ходу праязджалі па многіх населеных пунктах, дзе калісьці знаходзіліся храмы, якія ў розныя часы былі разбураны. У памяць аб іх там устаноўлены паклонныя крыжы. У прыватнасці, такія крыжы падчас паездкі былі асвечаны ў аграгарадках Калодніца і Гапонавічы, у вёсках Радзіца, Лісічына, Прошыка, Грыцкавічы. Падчас асвячэння пратаіерэй Мікалай Гмір адзначыў, што раней на Крупшчыне было шмат храмаў са сваёй унікальнасцю і адметнасцю. І Хрэсны ход дазволіў не толькі успомніць аб гэтых храмах, але і даведацца пра іх гісторыю.
Маршрут закончыўся ў Крупках. Пад кіраўніцтвам Сяргея Прыся, Аляксандра Шуцько і Сяргея Сачука 25 дзяцей пераадолелі прыкладна 120 кіламетраў. Стомленыя, але задаволеныя і настроеныя на велатурыстычны Хрэсны ход у наступным годзе, яны раз’ехаліся па дамах.
