– Бясспрэчна, два дні ўсенароднага веча для кожнага з дэлегатаў – адна з памятных у жыцці падзей. Калі гаварыць аб пачуццях, то гэта, у першую чаргу, – гонар за нашу краіну, за нашу вобласць, нашых працаўнікоў. Радавала і тое, што Мінская двойчы ордэна Леніна вобласць магла сказаць Усебеларускаму народнаму сходу, што ўсе намечаныя папярэднім форумам параметры на пяцігодку выкананы.

Напярэдадні сустрэчы ў аблвыканкаме яго старшыня Мікалай Фёдаравіч Дамашкевіч праінфармаваў нас, удзельнікаў сходу ад Міншчыны, аб выніках сацыяльна-эканамічнага развіцця за 2005 год і два месяцы 2006 года, расказаў аб задачах, якія стаяць перад сталічным рэгіёнам на перспектыву.

На сходзе запомнілася ўсё: пачынаючы ад размяшчэння нас, да правядзення пасяджэнняў, выступлення Кіраўніка дзяржавы, дэлегатаў. Графік работы форуму быў вельмі насычаным, але стомленасці не адчувалася, бо панавалі ўсеагульны ўздым і добразычлівая атмасфера. А колькі цікавых сустрэч з калегамі з іншых раёнаў і нават абласцей! Я тады працавала аператарам машыннага даення кароў СВК «Жаберычы» (зараз СУП «Шчаўры-агра») і за 2005 год ад кожнай каровы сваёй групы надаіла па 6 470 кг малака. Мне было чым падзяліцца з калегамі і даведацца, як яны дабіваюцца яшчэ вышэйшых паказчыкаў.

Выніковыя дакументы сходу яшчэ раз пацвердзілі перакананне ў тым, што ўсе мы павінны бачыць перспектыву і прымаць канкрэтныя меры па яе дасягненні. У дакументах адзначалася, што ў сельскай гаспадарцы вырашыць пастаўленыя задачы можа толькі высокатэхналагічная інтэнсіўная вытворчасць прадукцыі палёў і ферм, прычым з найменшымі ўдзельнымі затратамі і найменшым яе сабекоштам. Вось і Праграма сацыяльна-эканамічнага развіцця рэспублікі на 2006-2010 гады, якая была прынята на ІІІ Усебеларускім народным сходзе, прадугледжвала мадэрнізацыю сельскагас­падарчай вытворчасці, значнае павышэнне ўзроўню і якасці жыцця сельскага насельніцтва.

У сваім дакладзе Прэзідэнт падкрэсліў: «Нашы мэты высакародныя, нашы перспектывы дасягальныя. І я ўпэўнены: кожны грамадзянін нашай краіны, увесь беларускі народ будзе працаваць так, каб кожны з нас мог сказаць: я люблю сваю сям’ю, я ганаруся сваёй радзімай і шчаслівы, што жыву і буду жыць і працаваць у Беларусі!»

І яшчэ адна вельмі прыемная падзея напаткала мяне падчас работы народнага форуму. Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь Аляксандра Рыгоравіча Лукашэнкі «Аб узнагаро­джанні работнікаў, якія ўнеслі найбольш значны ўклад у сацыяльна-эканамічнае развіццё рэспуб­лікі ў 2001-2005 гадах» у ліку вялікай групы працаўнікоў Мінскай вобласці я была адзначана медалём «За працоўныя заслугі». Усё гэта – і ўзнагарода, і намечаныя на сходзе рубяжы далейшага поступу краіны – натхняла і натхняюць на новыя працоўныя здзяйсненні.