...І вось мы на вуліцы Зарэчнай нашага горада. Гаспадар дома адразу рушыў насустрач і паказаў для пачатку – катоў, якія ласаваліся малаком.
– Вось гэта наш Лапік, вельмі пяшчотны кот, – прытуляючы яго прама да твару, гаварыў Пётр Васільевіч. – А гэта – Мурка са сваім прыплодам. На гэты раз, праўда, чацвёра кацянят, а бывала і шэсць. Шкада ўсіх, таму і гадуем. Убачыць хто такое прыгожанькае кацянятка і забярэ дамоў. Так пакрыху і раздаём. Яны такія няўрымслівыя, дурэюць адзін з адным, а спяць хто ў галёшы, хто ў шлёпанцах...
Усё гэта мы слухалі, ідучы па сцяжынцы ў агарод. І вось праз плёнку цяпліцы ўбачылі цуда-агурок. Разам з гаспадаром вырашылі не зрываць яго, а сфатаграфаваць, як кажуць, у натуры. Пакуль рабілі фотаздымкі, гаспадыня расказала, што сорт парніковых агуркоў «зязюля» пасадзіла яе маці – Ніна Васільеўна. Раслі сабе, падвязаныя, у куточку разам з памідорамі, верхнія плады зрывалі, а на зямлю і не глядзелі. І вось неяк заўважылі адзін велікан, а затым, як аказалася, іх вырасла цэлых два. Забягаючы наперад, зазначым, што агуркі гаспадар сарваў, разам мы схадзілі ў краму, што побач з домам, і ўзважылі плады: вага аднаго агурка – 1 кг 260 г, а другога – 1 кг 320 г. І сапраўды, рэкорд пабіты: агурок Юрыя Кандраценкі важыў 1 кг 200 г.
А яшчэ Пётр Васільевіч – садавод-аматар, у яго садзе пасаджаны як старыя пладовыя дрэвы, так і маладыя.
– Бачыце, захварэлі мае яблынькі, – са шкадаваннем гаварыў ён. – Але рука не ўзнімаецца высекчы іх, таму кожны год лячу, абмазваю ствалы глінай, і вынік відавочны: на галінах такія смачныя і прыгожыя яблыкі! Мой гонар і вінаград. Вось ужо больш за дваццаць гадоў разводжу яго, імкнуся атуляць клопатам, абараніць ад хвароб і ў падзяку атрымліваю спелые, напоўненыя сонечным ззяннем і салодкасцю, гронкі ягад.
Пётр Васільевіч расказаў, што на зрэзаных ім нядаўна пабегах лазы кветкі вінаграду з’явіліся сёлета ў другі раз, а з іх затым і маленькія крупінкі-вінаградзінкі.
Гаспадар з задавальненнем пачаставаў нас яблыкамі, ігрушамі, прапаноўваў прыехаць і назбіраць чырвонай алычы, на якую сёлета вялікі ўраджай. Атрымалі мы і запрашэнне прыехаць крыху пазней і за вінаградам «Ізабэла», гронкі якога таксама хутка заявяць аб сваёй спеласці.