Часцей за ўсё гэта адбываецца на мелкаводных, заглееных і моцна зарослых участках. Заморы наносяць значную эканамічную шкоду, паколькі рыбапрадуктыўнасць такіх вадаёмаў зніжаецца.

Найбольш адчувальныя да недахопу кіслароду акунь, шчупак, плотка, лешч, язь, менш адчувальныя – карась і карп. Згодна з нормай, у вадзе павінна ўтрымлівацца 4-7 мг/л кіслароду. Калі яго колькасць зніжаецца да 1-2 мг/л, рыба гіне. 

Што ж спрыяе ўзнікненню замору? Па-першае, разлажэнне жорсткай воднай расліннасці: гэты працэс сам па сабе прыводзіць да паніжэння ўзроўню кіслароду. Па-другое, наяўнасць снегавога покрыва на лёдзе, што абцяжарвае газаабмен у вадзе, а з-за слабай асветленасці водарасці вы-дзяляюць вельмі мала кіслароду. Каб у ваду пранікала хаця б мінімальная колькасць святла, неабходная для асіміліцыі раслін, пласт снегу на лёдзе не павінен быць большым за 5-10 сантыметраў.

У перыяд ледаставу вада ўзбагачаецца кіслародам праз палонкі. Назіраючы за імі, лёгка заўважыць прыкметы заморных з’яў: пры недахопе кіслароду да палонак пачне падыходзіць рыба. Пасільную дапамогу ў папярэджанні замору могуць аказаць рыбакі, расчышчаючы снег і робячы шматлікія лункі. Каб яны не замярзалі, у лункі можна закладваць чарот. Пры гэтым рыбакам варта помніць, што выхад на лёд дапускаецца пры яго мінімальнай таўшчыні ў 5 сантыметраў (у некаторых выпадках і гэтага можа быць недастаткова). А прасякаць палонкі рэкамендуецца на адлегласці не бліжэй, чым чатыры метры адна ад адной.

Пасільную дапамогу ў папярэджанні замору могуць аказаць рыбакі, расчышчаючы снег і робячы шматлікія лункі. Каб яны не замярзалі, у іх можна закладваць чарот.