Імя наркама земляробства БССР Дзмітрыя Прышчэпава добра вядома беларусам. Але і па сёння ў яго біяграфіі, напэўна, больш пытанняў, чым адказаў. Гісторыкі працягваюць вывучаць вірлівы лёс гэтай неардынарнай асобы і адкрываюць новыя факты. Нам таксама блізкая гэта тэма, бо Дзмітрый Філімонавіч Прышчэпаў – выхадзец з Крупшчыны. Шмат цікавых падрабязнасцяў пра нашага земляка, вядомага дзяржаўнага дзеяча, ведае кандыдат гістарычных навук Дзмітрый Хромчанка. Напярэдадні 100-годдзя БССР мы зноў разам з ім праводзім паралелі часу і перагортваем старонкі нашай краіны.

Камсамольская моладзь ставіла працоўныя і спартыўныя рэкорды. Імкненне да высокіх вынікаў было добрай уласцівасцю тагачаснай моладзі, і камсамольцы здолелі ўпісаць шмат яркіх старонак у гісторыю Крупшчыны і Беларусі. Гэтыя старонкі – наш здабытак, пра які мы павінны ведаць, і наш гонар. Кандыдат гістарычных навук Дзмітрый Хромчанка невыпадкова так дасканала даследаваў той гістарычны перыяд. Ітак, працягваем вучыцца на лепшых прыкладах, не падуладных часу.

Камсамольскае юнацтва – час, дарагі для многіх людзей. Гэта маладосць, магчыма таму ён у пэўнай ступені ідэалізуецца. Але гэта, бясспрэчна, і нядрэнна. Цікава даведацца, чым жа жыла, у што верыла, чым займалася моладзь апошняй чвэрці мінулага стагоддзя. Звернемся да эксперта. Самае цікавае расказвае нам кандыдат гістарычных навук Дзмітрый Хромчанка – на падставе сваёй даследчай дзейнасці і ўражання ад раённага мерапрыемства, што прайшло днямі.

Моладзь у першых радах стала на абарону Айчыны – у дзеючай арміі, у партызанах і падполлі. Тэма партызанскага руху – асаблівая. І для Крупскага раёна таксама. Да сярэдзіны 1942 года ўтварылася Барысаўска-Бягомльская партызанская зона, якая кантралявала шэраг партызанскіх злучэнняў, у тым ліку брыгады Імя Кірава, імя Панамарэнкі, што дзейнічалі на Крупшчыне. Камсамольцы падчас вайны – асобная тэма даследаванняў, якія праводзіць кандыдат гістарычных навук Дзмітрый Хромчанка.

Камсамольцы 20-х, 30-х. Сёння нам цяжка нават уявіць, як жыла і працавала гэта смелая моладзь. Але ў нас ёсць унікальная магчымасць даведацца пра асобныя моманты з таго няпростага і па-свойму рамантычнага часу. Гартаем кнігу кандыдата гістарычных навук Дзмітрыя Хромчанкі, якая мае рабочую назву «Наша Крупшчына». Праўда, пакуль толькі электронны варыянт, бо яна да сёння яшчэ не надрукавана. Там – вельмі цікавае выбранае з гістарычнага камсамольскага мінулага Крупскага раёна.

Камсамол адзначае сваё стагоддзе. Але ён і зараз малады, перш за ўсё таму, што шмат гадоў аб’ядноўваў моладзь. Таму, што лепшыя яго традыцыі захаваліся і творча развіваюцца ў новых гістарычных умовах сучаснай моладдзю. Развіццё камсамольскага руху на Крупшчыне – вельмі цікавая старонка нашай гісторыі. І калі камсамольцаў канца 80-х-пачатку 90-х мы памятаем, то чым глыбей у гісторыю, тым менш звестак. І зноў у нашым праекце эксклюзіў – даследаванні кандыдата гістарычных навук Дзмітрыя Хромчанкі, пачынаючы з самых вытокаў камсамоліі нашага раёна, з таго моманту, як яна толькі пачынала станавіцца на крыло.

Герой Сацыялістычнай Працы – вышэйшае ў СССР званне і вышэйшая ступень адзнакі за працу. Яно прысвойвалася тым, хто сваёй асабліва выдатнай наватарскай дзейнасцю праявіў выключныя заслугі перад Савецкай дзяржавай, садзейнічаў пад’ёму народнай гаспадаркі, навукі, культуры, росту магутнасці і славы СССР. Так адзначана ў афіцыйных дакументах. Гэта званне прысвойвалася з 1938 па 1991 год, і спіс Герояў Сацыялістычнай Працы налічвае 20 тысяч 613 чалавек за гэты час на ўвесь вялікі Савецкі Саюз! І чалавек, каб трапіць у слаўную кагорту герояў, павінен быць сапраўды выдатны. Сёння нам хочацца пагаварыць пра аднаго з такіх людзей. Яго ўзгадавала Крупшчына, і мы гэтым ганарымся. Хаця, думаецца, не многія памятаюць, а нават, і ведаюць Пятра Іванавіча Якімава. Дарэчы, адзінага Героя Сацыялістычнай Працы ў Беларусі ў сістэме прафесійна-тэхнічнай адукацыі. Узгадаем пра гэтага незвычайнага чалавека разам з кандыдатам гістарычных навук Дзмітрыем Хромчанкам.

З’яўленне такой адметнай пабудовы ў Крупках – падзея! Цудоўны палац літаральна вырас на маляўнічым беразе Бабра і стаў прадметам захаплення, чутак і легенд. Самая папулярная сведчыць, што Карл Свяцкі знайшоў скарб у лясным возеры, як мы яго называем, Стаячым. І з гэтага золата з’явіліся сродкі на пашырэнне Беліцкай сядзібы і будаўніцтва палаца ў Крупках.

В районном Центре культуры развернулась большая выставка, где были представлены книги, подшивки разных газет с материалами о деятельности комсомольцев, фотографии. Было организовано несколько фотозон, где каждый мог сделать оригинальный снимок в стиле нескольких эпох. Гости праздника активно общались, многое вспоминали, на фотовыставке искали себя и даже делали снимки тех же композиций, с теми же участниками, но… через много лет.

Торжества по случаю векового юбилея комсомола – в самом разгаре. В полуденные часы их эпицентром стал старинный городской парк. Буквально в считанные минуты он наполнился мощной позитивной энергетикой, которая захватывала каждого с головой. Встретились люди, которые не виделись годами и даже десятилетиями. Дружеские объятия, крепкие рукопожатия, самые теплые и душевные слова – комсомольцы нескольких поколений, руководители, активисты, нынешняя молодежь Крупщины. Многие привезли с собой фотографии тех лет, а некоторые даже свои комсомольские билеты.