І яшчэ тыдзень назад у інфармацыі райсельгасхарчу аб ходзе ўборкі старасельцы былі ў лідарах. Лідарства яны трымаюць і на сённяшні дзень.
...Гэту гаспадарку мы наведалі ў пасляабедзенны час у сераду, 29 ліпеня, хаця планавалі прыехаць яшчэ апоўдні. Патэлефанаваўшы ў дыспетчарскую, нам адказалі, што тут ідзе дождж. Таму і давялося прыехаць пазней. Наша карэспандэнцкая «Ніва» спынілася на полі ля вёскі Актавія, дзе адразу ж мы і сустрэліся з галоўным аграномам Іванам Лапарэвічам. Пад’ехаўшы на матацыкле і спыніўшыся ля нас, Іван Сямёнавіч гаварыў:
– Праўду сцвярджае народная прымаўка: дождж ідзе не тады, калі просяць, а калі жнуць і косяць. І сёлета гэта, як кажуць, стопрацэнтнае пападанне. Толькі сёння дождж ішоў ужо тры разы. Але што тут зробіш?! Убіраць збожжа трэба, таму камбайнеры перачакаюць непагоду і працягваюць уборку далей. А вось на полі прама перад вамі – адзін з герояў жніва. Аляксандр Гайдук працуе ў камунгасе, але ўжо другі сезон дапамагае гаспадарцы ва ўборцы ўраджаю. Наогул, у нас стараюцца ўсе. З наяўных трынаццаці камбайнаў толькі адзін не выязджаў у поле. 184 гектары – такая нагрузка кладзецца на кожны з іх. Пачаўшы жніво дзесьці ў 20-х чыслах ліпеня, ужо практычна завяршылі ўборку ячмянёў. Пачалі з палеткаў ля Радзіцы, затым былі палі паблізу Стараселля, Лужы, Актавіі. Ураджайнасць у сярэднім 27 цэнтнераў на круг, а вось на сёння і ўсе 29... Віды на ўраджай і трыцікале, і жыта, і пшаніцы нядрэнныя.
Далей мы пачулі ад галоўнага агранома, што кожны з механізатараў і вадзіцеляў гаспадаркі – вопытны, правераны сяўбой і жнівом спецыяліст. Добрыя тэмпы, напрыклад, узяў Сяргей Шарапаў, за плячыма якога не адно жніво. Усе стараюцца і зжаць паболей, і намалаціць, і перавезці ўраджай.
На развітанне Іван Сямёнавіч параіў нам пад’ехаць на ячменнае поле, што раскінулася ля дарогі на Халопенічы, і сфатаграфаваць Юрыя Пыжыка – вадзіцеля, занятага на адвозцы збожжа.
І толькі выехалі на шчаўроўскую дарогу, як пабачылі камбайны, якія прыгожа ішлі адзін за адным, убіраючы залатую збажыну. Тут жа сустрэлі і Юрыя:
– Дзевяць сезонаў я быў камбайнерам, адзін сезон – яго памочнікам. А цяпер вось адводжу зерня ад камбайна Дзмітрыя Ханько і свайго бацькі – Аляксея Пятровіча Пыжыка – і адначасова з’яўляюся ў яго памочнікам. За дзень па маршруце поле – збожжаток, а ён знаходзіцца ва Узнацку, раблю звычайна 9-10 рэйсаў. Разам са мной збожжа адвозяць Юрый Макараў і Уладзімір Крывой – таксама не навічкі на жніве.
Але нашу размову давялося тэрмінова закончыць. Толькі што свяціла сонца, і раптам узняўся моцны вецер, на небе з’явілася вялікая хмара, а ўдалечыні ўбачылі, як дождж, можна сказаць, сцяной набліжаўся да нас. Мы пабеглі па зжатай саломе і ўжо сеўшы ў «Ніву» нагадалі словы галоўнага агранома: «Праца камбайнера зараз важная як ніколі. І прыемна ўсведамляць, што нашы людзі разумеюць гэта і імкнуцца не згубіць ніводнага зярняці». А нам застаецца шчыра пажадаць старасельцам: «Толькі добрага вам надвор’я і так трымаць!»

Фота Аляксандра БУДЗЬКО.