Прыгажосць, якая ўжо не адзін год радуе многіх людзей, ствараецца рукамі мужа і жонкі – Таццяны і Яўгена Сямёнавых. Безумоўна, не без дапамогі сына Віктара і дачкі Вольгі. Як нам расказала сама гаспадыня, у гэты райскі куточак моладзь прыходзіць фатаграфавацца, выхаванцы Каменскага дзіцячага сада – на экскурсію, проста прахожыя – палюбавацца разнастайнасцю кветак, дэкаратыўных кустоў, цікавымі архітэктурнымі формамі. І сапраўды, дызайн азелянёнага прысядзібнага ўчастка (пакуль размова ідзе менавіта аб ім) выклікае толькі захапленне: клумбы, абкладзеныя камянямі, жывыя агароджы, шматлікія кветнікі, альпійскія горкі, пергалы, кветкі побач з імправізаванай плеценай агароджай. І ўсё гэта проста стракаціць ад шматколернасці кветкавых фарбаў. Ну як тут не звярнуць увагу на цыніі і астры, бархатцы і календулу, агератум і настурцыі, вярбену і эхінацэю, ляўкоі і львіны зеў?! Здзіўляюць элегантныя асцільбы і дэльфініумы, пя-шчотныя званочкі і духмяны тытунь. А яшчэ можна ўбачыць тую, дэкаратыўную сасну, ядловец. Па каменнай сцяне пачынаюць віцца клемацісы. І ўсё гэта раскінулася на фоне вялікага, у некалькі сотак, зялёнага газона.

Захапляючыся той або іншай кветкай ці раслінай, разам з гаспадыняй мы прайшлі ўсю тэрыторыю. І з размовы высветлілася, што гэта сапраўднае царства расліннай разнастайнасці і прыгажосці размешчана на месцы былой смеццезвалкі. Так-так, у свой час (на жаль, здараецца такое і сёння) за апошнім домам вуліцы або вёскі і знаходзіліся сметнікі. І трэба толькі ўявіць, колькі давялося пашчыраваць і пазмагацца гэтым людзям, каб стварыць такое цуда.

– Мы на самой справе ратаваліся ад звалкі, бур’яну, няўдобіцы, – гаварыла Таццяна. – Вырашылі зрабіць прыгажосць і зрабілі. У гэтым доме мы жывем ужо 23 гады і ўсё нешта робім, узводзім, садзім. Бясспрэчна, што каб насаджанае выглядала належным чынам, траціцца і вада, і электраэнергія. І было вельмі крыўдна, калі ў панядзелак раніцай убачыла, што хтосьці выкапаў чатыры дэкаратыўныя кусты: дзёран белы, вейгелу, яснотку і расходнік чырвоналіставы. Дзёран белы, напрыклад, тры гады расціла, бо расліна адразу была ўсяго 10 сантыметраў. Наогул, што рэдкае, экзатычнае, тое і выкапалі. 

Расказваючы, Таццяна не магла стрымаць слёз. І яе можна зразумець. Былая пустка ля дома ператварылася ў квітнеючы куток. Каб стварыць гэты «рай на зямлі», гаспадыня чытала спецыяльную літаратуру, вывучала нораў і схільнасці раслін, а вясной і ўлетку садзіла, палола, даглядала. І кветкі, капрызныя прыгажуні, за клопаты і стараннасць адплачваюць ёй узаемнасцю.

І ў гэтым зноў давялося пераканацца, калі праз адкрытыя веснічкі мы трапілі ў яшчэ адно царства жывога хараства, у сапраўдны рай: газоны і кветнікі і ў двары таксама разбіты па ўсіх правілах ландшафтнага дызайну, у паветры – водар ружаў, якія да гэтага часу радуюць сваім цвіценнем. Арганічна ўпісваюцца ў агульны ансамбль сядзібы і розныя падзелкі. Наогул, тут кожны лапік зямлі дагледжаны, выпешчаны клапатлівымі рукамі. І проста нельга не захапляцца энтузіязмам і працавітасцю ўвішных гаспадароў.

Як зазначыла Таццяна, перавагу імкнецца аддаць шматгадовым раслінам. На ўчастку вясной было безліч нарцысаў і цюльпанаў, улетку – касачоў і півоняў. Толькі нядаўна адцвілі велічныя, з незабыўным пахам, лілеі. Нізкія, або карлікавыя сарты выкарыстоўвае для дывановых кампазіцый. Відавочна, што Таццяна з’яўляецца прыхільніцай літаральна ўсіх кветак, таму і адорваюць яны яе сваёй прыгажосцю.