Думкамі звяртаючыся да тых далёкіх падзей, мы зноўку перажываем боль і трагедыю, ушаноўваем герояў, абараніўшых нашу зямлю. Чым глыбей мы ведаем, тым больш відавочная выснова: перамагчы ў такой жорсткай сутычцы мог толькі народ, аб’яднаны адзінымі думкамі – не даць захопнікам стаць гаспадарамі на роднай зямлі, адстаяць сваё права на незалежнасць.

Гісторыя навучыла нас многаму, і зразумела адно, што будучыня Беларусі ў згуртаванасці народа і нацыянальным адзінстве.

Дзень Незалежнасці па праву лічыцца галоўным святам краіны, у якой мы жывём. Яе поспех і рух наперад магчымы толькі пры ўзаемапаразуменні ў грамадстве, дзе людзі ўмеюць аб’яднацца дзеля заўтрашняга дня.

Неяк сустрэла выраз, што за мір трэба змагацца ў мірны час. І сапраўды, гэта так. Гады незалежнасці навучылі нас пераадольваць перашкоды і годна адказваць на пагрозы. І зараз, калі краіна праходзіць сур’ёзныя выпрабаванні, нам як ніколі патрэбна кансалідацыя, каб і надалей будаваць сваю дзяржаўнасць па сваім меркаванні, самім пісаць сцэнар уласнага жыцця.

У Дзень Незалежнасці, як правіла, праводзіцца шмат мерапрыемстваў. Гледзячы, як людзі радуюцца, як віншуюць адзін аднаго, бачыш усю прыгажосць, шчырасць, магутнасць краіны і адчуваеш сябе ў сваёй сям’і, дома, утульна і бяспечна. Гэта свята грамадзянскага міру і добрай згоды ўсіх людзей.

Незалежнасць краіны – гэта клопат кожнага з нас, калі мы жадаем жыць на сваёй зямлі па сваіх законах і традыцыях, у міры, спакоі і дабрабыце. Наўрад ці хто хоча іншага. А што для гэтага трэба? Проста любіць сваю краіну і рабіць усё для таго, каб кожны наступны дзень быў лепшым за папярэдні, бо ніхто за нас гэтага не зробіць. Разам мы – гарантыя ўпэўненага будучага нашай Беларусі.

Няхай жа шчасціць кожнаму з нас, а свята натхняе на новыя добрыя справы і дасягненні!