Імя нашага земляка Міхася Калачынскага добра вядома ў беларускай літаратуры. Неаднаразова расказвалі мы пра яго і на старонках газеты. У чарговы раз, абмяркоўваючы творчыя планы з кандыдатам гістарычных навук Дзмітрыем Хромчанкам, зноў загаварылі пра знакамітага паэта – да спадобы нам яго творчасць. І тады высветлілася, што Дзмітрый Мікалаевіч знайшоў у Маскве, у Расійскай нацыянальнай бібліятэцы, вершы, што друкаваў Калачынскі ў Крупскай раённай газеце ў перадваенныя гады. Гэта, сапраўды, можна назваць эксклюзівам, бо ўсе газеты, якія знаходзіліся ў рэдакцыі альбо ў бібліятэках Беларусі, былі знішчаны падчас ліхалецця. І вось зараз мы маем унікальную магчымасць адкрыць для сябе маладога Калачынскага, а праз гэта яшчэ раз пагаварыць пра творчасць нашага земляка, класіка беларускай літаратуры. Слова – гісторыку.

Это был день воспоминаний, день напоминаний о подвиге, о доблести бойцов. У памятника воинам-интернационалистам, погибшим в Афганистане, состоялся митинг-реквием. У мемориального комплекса было многолюдно. «Афганцы», руководство района, молодежь, гости – многие в этот день сочли своим долгом присоединиться к памятным мероприятиям.

Почти десять лет продолжалась афганская война. Она оставила глубокий след в сердцах и душах людей. Но она не закончилась днем, когда смолкло оружие, а продолжается в душах тех, кто в ней участвовал – продолжается памятью. Воины-афганцы приняли эстафету патриотического воспитания молодежи у ветеранов Великой Отечественной войны, и с честью выполняют эту ответственную задачу. Об этом – в нашем интервью с председателем Крупской районной организации ОО «Белорусский союз ветеранов войны в Афганистане» Сергеем РЯБЧИНСКИМ.

У мінулым выпуску праекта мы пачалі аповед пра беларускага паэта, драматурга, празаіка і крытыка, аўтара тэксту Дзяржаўнага гімна БССР. Імя Міхася Клімковіча звязана з нашай Крупшчынай, тут ён настаўнічаў, актыўна вёў палітычную дзейнасць. У асобе гэтага чалавека беларуская культура набыла таленавітага мастака, сапраўднага працаўніка літаратуры, як яго называлі калегі. Літаратурныя здольнасці Міхася Мікалаевіча пачалі праяўляцца ў першыя гады савецкай ўлады. Якраз тады ён трапіў у Хацюхова, дзе актыўна распачаў вялікую палітычную і асветніцкую работу сярод людзей, змагаючыся за іх лепшую долю. Адметнай рысай яго творчасці з’яўляецца глыбокая народнасць. Напэўна, менавіта таму ён здолеў укласці так шмат у песню, якой наканавана было стаць Дзяржаўным гімнам.

Вместе с заместителем прокурора Крупского района Алексеем Амельченко мы вновь листаем очередное уголовное дело и рассуждаем о судьбах людей, которые сделали свой выбор в жизни – смотреть на этот мир сквозь стакан. Фактически, цена вопроса, о котором пойдет речь, – 10 рублей. А на самом деле – многолетние страдания, обида и, в конце концов, отчаяние.

Палітычны светапогляд аўтара тэксту Дзяржаўнага гімна БССР Міхася Клімковіча ўсталёўваўся на Крупшчыне. Гэта вельмі цікавы факт з гісторыі нашага раёна. Праз гады Міхася Клімковіча будуць ведаць як беларускага паэта, драматурга, празаіка і крытыка. А ў тыя далёкія і супярэчлівыя 20-я гады мінулага стагоддзя ён, тады яшчэ малады чалавек, з энтузіязмам успрыняў бальшавіцкія ідэі і савецкую ўладу і зрабіў шмат чаго плённага. Міхась Мікалаевіч настаўнічаў у Хацюхова. І зараз пра гэта там захоўваецца добрая памяць, у школе створаны музей, у які ў свой час шмат клопату і намаганняў уклала настаўніца Алена Аляксандраўна Зайцава. На гэтыя матэрыялы мы ў многім будзем абапірацца ў аповядзе пра Клімковіча, а таксама на звесткі кандыдата гістарычных навук Дзмітрыя Хромчанкі і ўласныя даследаванні.

Информационно-пропагандистская группа № 1 под руководством председателя районного исполнительного комитета Анатолия Козела встретилась с коллективом Крупского лесхоза. В этот раз в трудовых коллективах и по месту жительства граждан говорили о том, что сделано для своего родного края. Тема Единого дня информирования так и звучала: «Большие дела Года малой родины». Тема по своей сути своей настолько обширная, что охватывает все вопросы – от экономики до житейских проблем каждого конкретного человека.

Інфармацыйна-асветніцкі абласны праект «Міншчына дзіўная» гасцюе гэтым тыднем у Крупскім раёне. Здзіўляем усім самым адметным. І, на тэму дня, адмысловым калядным абрадам, дзе ў знаёмай сцэнарнай нізцы старадаўняга свята ярка зіхацяць пацеркі нашых, крупскіх традыцый. Папрацавала над гэтым вакальная группа «Сялявіца» Прошыцкага сельскага клуба-бібліятэкі.

Без малога 100 гадоў таму, а менавіта 5 студзеня 1919 года, пастановай Часовага рабоча-сялянскага ўрада Беларусі быў утвораны Камісарыят сацыяльнага забеспячэння, на які ўскладалася задача «агульнага кіраўніцтва ў вырашэнні сацыяльных пытанняў». У тым жа годзе быў утвораны і Камісарыят працы. Азіраючыся на гістарычнае мінулае, можна ўбачыць тыя велізарныя змены, якія зведала сістэма органаў і сама сутнасць сацыяльнай абароны насельніцтва. І зараз, напярэдадні юбілейнай даты, мы паспрабуем, не, не напісаць гісторыю, а перагарнуць яе асобныя старонкі і правесці пэўныя паралелі часу – з чаго ўсё пачыналася і як развівалася адна з самых гуманных сфер чалавечай дзейнасці.

1 студзеня 2019 года споўнілася 100 гадоў з дня ўтварэння Беларускай Савецкай Сацыялістычнай Рэспублікі. БССР – цэлая эпоха ў гісторыі, яна стала фундаментам сучаснай беларускай дзяржаўнасці. Мы – пераемнікі тых пакаленняў, што стваралі нашу эканоміку, навуку, культуру. І ўзялі шмат карыснага з тых часоў, адаптавалі да сённяшніх рэалій, паспяхова прымяняем у практыцы. Не так даўно, на святкаванні 100-годдзя камсамола, я сустрэлася з чалавекам, які шмат гадоў аддаў камсамольскай і партыйнай рабоце, сябрам майго бацькі Юрыем Аляксандравічам Гаўрылавым, і рада, што ён згадзіўся стаць суаўтарам майго праекта. Паралелі часу, якія ён правёў з вопыту сваёй дзейнасці, якраз і пацвярджаюць нашу пераемнасць. Галоўная думка – трэба верыць у тое, што робіш, і згуртоўвацца вакол стваральных ідэй і маральных каштоўнасцяў. Ітак, слова – Юрыю Гаўрылаву: